Achttien zangstukken, geschreven tussen honderden jaren geleden en zeer onlangs, uitgevoerd door het Haarlems Studenten Koor (HSK) in de Sint-Willibrorduskerk van Vierakker, de mooiste van Gelderland, op een lome zaterdagmiddag in juni.
We kenden – op eentje na – geen van de stukken en wisten ook niets van het koor. Het bestaat uit een kleine veertig ongeveer twintigers, maar soms zijn het er meer, dan doen oud-koorleden mee.
Entourage en akoestiek van de kerk maakten een welhaast religieuze beleving van wat grotendeels geen religieuze muziek was. Composities vol verrassende wendingen, nu eens een uithaal die de kerk deed trillen, dan weer gefluister – ritmes en klanken van over de hele wereld, in verschillende talen. Nu eens het hele koor, dan weer een ensemble, een kwartet, een duet.
Twee wereldpremières, van de hand en de stem van de koorleden zelf, Judith Wesselius en Gerben Rebel. Met Wesselius’ I Love ging het concert van start, ze stapte zelf pas op het laatst naar voren en zong het solo uit. Een beweging die ze na de pauze, in het lied Trilo van de Zweed Bengt Ollén, zou herhalen: dirigent Reyer Ploeg had zich op het gangpad midden in de kerk geposteerd, ze stapte op hem af, stond stil en zong luidkeels. De mannenstemmen omzoomden het publiek aan weerszijden, de vrouwenstemmen stonden in een cirkel vooraan. Het concert was ook een choreografie, een stemmendans. Een paar keer verspreidde het koor, de leden en de ex-leden, zich in een lint dat een kring werd rondom de kerkbanken. De zangers en zangeressen stonden niet maar zo’n beetje voor zich uit te zingen, ze keken elkaar aan en het publiek in, zochten en vonden contact, met stemmen en ogen.
In Bogoroditse devo – een van Rachmaninovs vespers – vormde zich die kring voor het eerst, zeer verrassend. De beweging kwam tot stilstand en de kring begon te zingen, het enige stuk van het hele programma dat ik al meende te kennen klonk volledig anders, intenser, en daarbij speelde natuurlijk mee dat je dacht aan de roerige tijden buiten, de wereldproblematiek, het bleek dat jonge mensen daar raad mee weten, alleen al door samen te zingen. Het begrip saamhorigheid kreeg een nieuwe lading. Het jongerenkoor vormde een kring rondom de wereld, rondom ons, we waren ontroerd, we werden gelouterd, we wisten ons door zang omringd, we voelden ons omzongen.
En dan te bedenken dat dit nog slechts de aanloop was naar het Zomerconcert komende zaterdag in het Verhalenhuis in Haarlem, 20.15 uur
© 18 juni 2023 sander grootendorst
Als blijk van waardering en ter ondersteuning van natuurvertaler.nl kun je een bedrag naar keuze overmaken:
Betaling geschiedt veilig via iDeal of PayPal
Of rechtstreeks overmaken naar NL96ASNB0707472814 ten name van Natuurvertaler.
Alle gegevens worden strikt vertrouwelijk behandeld.
Vragen, opmerkingen? Vul dan het contactformulier in.
