Werd tot mijn verrassing en vreugde in augustus 2023 gevraagd of ik een van de vier Dichters des Achterhoeks wilde zijn. Elke week een gedicht van een van ons in de bladen van Achterhoek Nieuws. Hieronder de mijne in omgekeerde volgorde van verschijning. Plus bijbehorende audio’s.
8-10 april
Alzheimers mantel
Het is buiten frisser dan het binnen lijkt.
Misschien toch maar beter een jas aan?
Je pakt uit de kast een waterdichte;
die herken ik nog van vroeger, de tijd
dat we collega’s waren, weer of geen weer.
We lopen een rondje om de grote vijver.
De futen duiken er feilloos naar visjes.
Het tochtje in de pauze naar de snackbar
doemt op vanuit je gestolde geheugen;
wat je zei van de joppiesaus: Niet te pruimen!
Het wordt warmer, je jas kan over je arm.
Alzheimer is een trouwe wandelvriend
om samen mee te dwalen. Wie je bent,
wie je was, wie je nog zult zijn? Ach,
geen zorg voor nu, laten we het vergeten,
laten we alleen van het wandelen weten,
de pruimenbloesem proeven om ons heen.
***
11-13 maart 2024
Haren en letters
In de kantine namen journalisten
de kranten door en telkens
als er een artikel langskwam
door een van hen geschreven
troffen ze van de geïnterviewde
een haar aan: donzig, bruin, grijs,
blond, zwart, rood, piek, sluik,
kroes of krul; in de inkt meegedrukt,
meegevouwen in de pagina’s.
De journalisten herlazen de woorden,
ze hoorden de stemmen huilen
en lachen, ze zagen de gezichten,
van jong tot hoogbejaard, iedereen
kwam erbij zitten. Haren dwarrelden
op de vloer, vormden citaten, letters
van een gedicht, letters van de krant,
een tapijt van zinnen. Ze stegen op,
zoefden met z’n allen de wereld in.
Nooit kapten ze hun gesprekken af.
***
12-14 februari 2024
Appelvinken
Sinds negentien dagen ben ik ouder
dan mijn vader ooit is geweest.
En op deze dag strijkt langs de beek
een paartje appelvinken neer,
helder in mijn verrekijker. Voorgoed
buiten het bereik van mijn vader
en buiten het bereik van mijn moeder;
beiden zijn ze jong gestorven.
Een echtpaar passeert, de man vraagt:
‘Bent u vogelaar?’ ‘Ja,’ zeg ik, ‘en ik kijk
naar twee appelvinken.’ De vrouw zegt:
‘Die zie je niet zo vaak.’ ‘Nee, dat klopt.’
Mijn ouders zagen nooit appelvinken.
Maar gelukkig hoefden zij ook nooit
te ervaren dat de geschiedenis
die zij overleefden zich zou herhalen.
Gezamenlijk vliegen de vogels op.
Appelvinken zoeken zaden, ze roepen
naar elkaar. Geschiedenis schrijven ze niet.
***
15-17 januari 2024
Röntgenfoto van de tijd
Dokter Einstein, wat is er te zien
op de röntgenfoto van de tijd
nu januari alweer op streek is?
Zitten de uren nog op hun plaats,
de minuten en de seconden?
Beginnen de jaren te tellen?
De vorige keer, ik herinner het me
als de dag van gisteren, verklaarde u,
geruststellend, dat alles relatief is –
de tijd draait nog wel even door –
al raadde u hem een dieet aan:
ruimte maken in de agenda…
zodat alles relatief blijft, zeg maar.
Tijdloos advies, dokter, dank!
Maar de tijd houdt vele ballen hoog
en hij reist wat af – over Melkwegen,
van Winterswijk naar Michigan,
van overal naar nergens en terug.
Ik maak me zorgen om zijn rikketik,
straks krijgt hij een burn-out.
Kunt u de tijd niet overhalen
tot het houden van een winterslaap?
***
18-20 december 2023
Verlichting
Een oude vrouw rijdt met groot licht,
het verblindt de voetganger die haar
tegemoet komt over het trottoir,
ze schijnt hem vol in het gezicht.
Voor zijn jonge ogen wel zo gezond
kijkt hij opzettelijk langs haar heen.
Zij zit in een stoel, is slecht ter been,
kan niet met haar voeten bij de grond.
Even later is hij de koplamp voorbij
en treffen de twee alsnog elkaars blik.
Hun hoofden neigen zich tot een knik.
Hij loopt vlug door naar school en zij
voelt zich verlicht tot diep in haar ziel.
Ze zweeft over straat in haar scootmobiel.
****
20-22 november 2023
Democratie is liefde
Je schoenen stellen zich verkiesbaar,
je trui, je jas. Wel of geen paraplu.
De wandeling stelt zich verkiesbaar:
waar je naartoe gaat, met wie,
wat je onderweg zult ervaren,
het stelt zich verkiesbaar.
Het gedicht stelt zich verkiesbaar
om te worden gelezen,
de kat om te worden geaaid.
De hand stelt zich verkiesbaar
om te worden gegeven,
de mond om te worden gekust.
De wereld stelt zich verkiesbaar
om lief te hebben.
Alle rondjes kleuren rood.
****
23-25 oktober 2023
Overdracht
Tijdens de laatste oktoberdagen
is het opeens opvallend stil.
De herbestrating is voltooid,
de trilplaten zijn afgevoerd.
De populieren langs de enk
hebben het ruisen van de zomer
aan de bodem overgedragen.
Het graan is gevallen,
de appels zijn tot sap geperst,
de noten zijn verstopt
in de geschiedenis van het bos.
De wapens zijn neergelegd,
de woorden opgeslagen.
Is er voldoende grond voor vrede?
Dat zal ik aan november vragen.
****
25-27 september 2023
Plaatselijk heelal
Een kikker plonst in een Vordense emmer,
hij brengt er de nacht door zonder te kwaken,
hij is een verdienstelijk duiker en zwemmer,
en slaapt in het water, laat één oog waken.
Het duister laat ons naar de sterren staren,
ze zijn er niet meer, maar leven toch voort –
het heelal is oneindig, van omvang en jaren;
wie kan bepalen wat zuid is of noord?
Daar! Het sterrenbeeld hagedis is paraat:
reusachtig reptiel dat uit lichtjes bestaat.
Hoe zou het voelen om eeuwig te schijnen?
De volgende dag wil de kikker verdwijnen;
nergens te vinden in de vijvers van Vorden.
We vermoeden dat hij een ster is geworden.