Amongst my own internal choir
Came voices to my mind unready
Of those who died on either side
De Ierse band Lankum oogst lof voor zijn hedendaagse omgang met folkmuziek van soms heel lang geleden. Ze geeft er een apocalyptische draai aan die goed bij deze tijden past. Toont daarmee aan hoe sterk het verhaal is dat die nummers met zich meedragen. Het apocalyptische zat er altijd al in, ging alleen verloren in al te zoetsappige, commerciële uitvoeringen.
Een kenmerk van veel Lankum-muziek is het drone-geluid, een constante, veelal dreigende toon die een lied deels of helemaal begeleidt, maar die ook de harmonische basis ervan kan vormen, een soort hardnekkig basso continuo (zoals dat in de klassieke muziek wordt genoemd; vertolkt door bijvoorbeeld clavecimbel.
Het nummer Cold Days Of Februari lijkt zo’n eeuwenoud lied, maar het dateert van begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Het stond op het repertoire van de destijds vermaarde, inmiddels vrijwel vergeten Schotse Incredible String Band, waarvan multi-instrumentalist, zanger, dichter en verteller Robin Williamson deel uitmaakte. Hij schreef dit anti-oorlogslied, in die hoedanigheid helaas vijftig jaar na dato zeer toepasselijk. We zitten midden in de Koude Dagen van Februari. Oorlogen bepalen als een basso continuo het tragische lied van de mensheid.
Williamson is gelukkig niet door iedereen vergeten; Lankum nam in 2014, veertig jaar na dato, dit nummer ook op, ver voordat ze zelf bij een groter publiek bekend zouden raken. Het origineel, te vinden op het album Hard Rope & Silken Twine uit maart 1974, klinkt zo:
© 2024 sander grootendorst
