“How slippery it is, Sam!”
“Not an uncommon thing upon ice, Sir.”
Af en toe is het weer tijd om (gedeelten van) Charles Dickens’ The Pickwick Papers uit 1837 te herlezen, een boek dat met veel taalgevoel en liefdevolle humor is geschreven. De auteur was toen pas 24, 25 jaar. Het verscheen oorspronkelijk als feuilleton. Op de voorkant van de meest recente editie, die ik laatst cadeau kreeg, staat een tafereel dat je eerder met Nederland dan met Engeland associeert. Pickwick en zijn kameraden hebben zich letterlijk op glad ijs begeven. Dat deden ze in 19e-eeuws Engeland dus net als bij ons.
Het plaatje maakt niet duidelijk dat het gezelschap wel degelijk de schaatsen (“skaits”) onderbond en vormen van kunstschaatsen en wedstrijdschaatsen beoefende – althans, ze reden rondjes (“following closely upon each other’s heels”).
Natuurlijk trapt Pickwick op een scheur in het ijs en zakt hij in het zelfgeschapen wak, waarna de omstanders de hoed, de handschoenen en de zakdoek van Pickwick in het water zien drijven maar de heer Pickwick zelf eerst nog even niet. Het komt allemaal weer goed als zijn vrienden hem naar huis hebben gebracht en hem een flinke dosis punch (alcohol dus) hebben toegediend. SG