Een huismus, mensgroot afgebeeld in de hal van station Amsterdam-Zuid. Musgroot schittert hij in die ongezellige omgeving door afwezigheid. Van huis uit is het een cultuurvolger, ook dat stationscomplex is cultuur, maar die gaat de huismus een brug te ver. Waar is de musselijke maat? Er moet op z’n minst een zweempje natuur voor hem overblijven. Huismussen voelen zich steeds minder thuis in het hedendaagse landschap van steen- en landbouwwoestijnen, van nette tuintjes en strakgetrokken huizen. Maar ze weten zich nog te handhaven, zij het met veel minder dan pakweg een halve eeuw geleden. Toch is hier en daar is de achteruitgang inmiddels gestopt.
2024 is uitgeroepen tot het »Jaar van de Huismus«. Extra aandacht voor de vogeltjes die zo graag de gezelligheid opzoeken.
Het boek De huismus, uit de vogelserie van Atlas/Contact, opent met dit gedicht.
*Oorspronkelijk gepubliceerd in Sander Grootendorst: De dood evenmin, Amsterdam, De Beuk, 2002.
**C.J.Heij en Jacques Vos: De huismus, Amsterdam, Atlas/Contact, 2016
