Oordruppels

En in aansluiting daarop:

Erik Satie, het spartelend water en de Europese eenheid.
Gedicht des Achterhoeks, 8-9 juli 2025

Op 1 juli honderd jaar geleden
overleed Erik Satie. Niemand
bezocht ooit het huis
waar hij woonde. Dat was ook niet
nodig, je hoorde hem
piano spelen zoals niemand
dat kan, niet zoals de leraar zei
dat het moest. Alleen het water
kan zo spelen, belangeloos.

We hoorden hem bij het begieten
van de bloemen in De Heurne,
bij het wandelen langs de Veengoot,
de druppels kabbelden en dansten,
ze leken ons op de hak te nemen.

Het staat vast dat Satie hier
nooit is geweest, maar dat is
het mooie, het mystieke zogezegd,
van geluidsdragers: muziek,
ook al is zij meer dan een eeuw
geleden gecomponeerd, klinkt door
in ons hoofd, mondt helemaal
vanuit Parijs uit in de IJssel,
het IJsselmeer, de zee bij Honfleur,

en reist via de wolken terug,
spartelt onze oren in, brengt
regen van het dak in de ton,
bevloeit de velden en de tuinen,
de wadi’s, de bosschages,
maakt een eenheid van Europa.

© sander j. grootendorst / Achterhoek Nieuws