Oldskool journalism

,,Oldskool journalism“, constateerde een collega bij het zien van deze foto in de krant. Ik had met de wethouder sportzaken een rondje langs enkele accommodaties gemaakt, hij had verteld over het nieuwe ,,sport- en beweegbeleid“, ik ben beroepshalve geen fotograaf, dus als er een officiële fotograaf in de buurt is, mag die vanzelfsprekend de foto’s maken. Kreeg ze toegestuurd en het bleek dat ikzelf als verslaggever op alle foto’s stond. Liever niet uiteraard, maar het kan verder ook geen kwaad, mijn rol is duidelijk zichtbaar en de kern van het verhaal van de wethouder (,,we moeten meer bewegen”) is ook bepaald niet controversieel. Op de foto staan behoudens de verslaggever van links naar rechts Anno Waterlander (Aktief Zutphen), wethouder Rick Verschure en Bela Hovy (Hanzesport). We bevinden ons op de sintelbaan van atletiekvereniging Hanzesport.
De verslaggever is ogenblikkelijk herkenbaar aan zijn opschrijfboekje, maar dat is dus wel ,,oldskool”. Tegenwoordig houden de meeste journalisten hun slimme telefoon in de buurt van de sprekers, ook als het niet voor radio of tv is, en het is sinds enkele jaren mogelijk de opnames via kunstmatige intelligentie te ,,transcriberen”, dan hoef je niet het hele interview weer af te luisteren voordat je er een stukje van maakt, je kunt de woordenbrij meteen teruglezen.
Heel soms neem ik mijn toevlucht tot die techniek, bijvoorbeeld in grote tijdnood. Ook baseer ik artikelen soms op door anderen gemaakte opnamen of transcripties.
Maar gewoonlijk hanteer ik mijn pen. Dat maakt dat ik scherper let op wat er wordt gezegd en al tijdens een interview, vergadering of andersoortige bijeenkomst het uiteindelijke artikel kan gaan formuleren, je onderscheidt de belangrijke van de minder belangrijke opmerkingen en maakt een inschatting welke uit die tweede categorie eventueel toch een plek in het artikel krijgen. Bij opnames ben ik net een fractie minder alert, door het onbewuste besef dat ik ze toch weer kan terugluisteren. Overigens is een opname ook wel eens mislukt, door technische oorzaak, dan ben je in de aap gelogeerd. 
Onderzoek heeft uitgewezen dat studenten die meeschrijven tijdens een college meer van de les opsteken dan studenten die op hun laptop meetikten. Studenten die een college met hun telefoon opnemen hadden net zo goed thuis kunnen blijven. (Al zou ik nu maar wat graag opnames hebben gehad van de colleges van mijn favoriete docenten vroeger, toen dat technisch nog niet zo makkelijk kon; dit terzijde).
Een voorwaarde is wel dat ik mijn aantekeningen zo snel mogelijk moet uitwerken, anders kan ik ze niet meer goed lezen en verdwijnt ook de atmosfeer waarin de dingen werden gezegd zoals ze werden gezegd  – wezenlijk onderdeel van interviews etc – uit mijn hoofd.
Het is het tijdperk van AI-hallucinaties en inhumane politieke spelletjes, maximale alertheid is zeer noodzakelijk. Oldskool verhindert luiheid van denken en handelen. 

© sander j. grootendorst
© foto Pim Helmich