Hartvormige vlekken
In memoriam de dunbekwulp (miljoenen jaren geleden-2024)
Op de dag dat ik luisterde naar Niemandsland, het nieuwe album van De Kift, las ik over het uitsterven van de dunbekwulp. Zie me als jongetje nog bladeren in Petersons Vogelgids, toen bekend als ›De Kist‹. »Kleiner en slanker dan wulp, met een wat langere snavel dan regenwulp. Opvallende vlekken op borst en flanken (hartvormig, maar op afstand rond lijkend). Kruin fijngestreept, als een donkere ‘kap’ afstekend tegen tegen witte wenkbrauwstreep. In vlucht herkenbaar aan combinatie van sneeuwwitte onderdelen en stuitwig, lichte staart en contrast tussen donkere handpennen en licht, gebandeerde armpennen Nestelt in moerassige steppen. Geluid als van wulp, maar hoger en korter; alarm een scherp ›kjoewie‹.«
(Elke soortbeschrijving in een vogelgids is in wezen een gedicht).
Wat had ik deze magische vogelsoort graag in echt willen waarnemen; in Nederland was dat lastig geweest, de dunbekwulp stond te boek als ›dwaalgast‹. Maar je kon natuurlijk nooit weten, ik hield ogen en oren open. Dat blijf ik doen, ook al zijn dunbekwulpen inmiddels dertig jaar lang niet meer waargenomen, nergens op aarde. Daardoor staan ze nu te boek als uitgestorven. Einde magie. In het nummer Vogels van De Kift vragen twee van de bandleden zich af of vogels »alleen in boeken« voorkomen.
Hopelijk kom ik binnenkort nog wel familielid de wulp tegen, waarvan er helaas ook steeds minder zijn. Diens heldere gejodel klinkt dus iets lager dan dat van zijn uitgestorven verwantschap.
Ik zal hem sterkte wensen. Namens de mensheid beterschap beloven. Maar ik weet niet of de mensheid dat kan waarmaken.
© 2024 sander grootendorst / natuurvertaler
Als blijk van waardering en ter ondersteuning van natuurvertaler.nl kun je een bedrag naar keuze overmaken:
Betaling geschiedt veilig via iDeal of PayPal
Of rechtstreeks overmaken naar NL96ASNB0707472814 ten name van Natuurvertaler.
Alle gegevens worden strikt vertrouwelijk behandeld.
Vragen, opmerkingen? Vul dan het contactformulier in.