Gele blaadjes waaiden ons tegemoet in de dorpsstraat. In het bos had sommig geboomte zich al in de herfststand gezet. Het water in de beekjes was grotendeels verdwenen, alleen in de poel zat nog wat. Een reiger hapte naar een vis die naar adem hapte. Het vroegtijdig afstoten van de bladertooi is een middel voor bomen om de zomer door te komen. Dan hoeven ze minder massa te voeden. De droogte is met de jaren erger aan het worden. Nauwelijks regen, wel doorgaande ontwatering om het maïsland te besproeien. En dat op zanderige grond. De vrees bestaat dat in het bijzonder de beuken het in groten getale gaan begeven. Het begeven – bomen doen dat in stijl, in de prachtigste kleuren. En zelfs daarna blijven ze, als dood hout, nog zinvol aanwezig.
© 2022 sander grootendorst