Op verzoek van Herdenkingscomité De Hoven schreef (en las) ik een gedicht over de zesentwintig slachtoffers die in de Tweede Wereldoorlog te betreuren waren in dit Zutphense dorp-over-de-rivier, dat in april 1945 een week later werd bevrijd dan de stad. Gerrie Meijboom maakte er deze video van.
Ingelijst
De jongste van hen was nog maar acht,
twee waren elf en eentje negen.
Ze kwamen elkaar nooit meer tegen:
door oorlogsgeweld om het leven gebracht.
Er is een lijst met zesentwintig namen.
De jongste heette Martha, de oudste Mietje,
ze was vijfenzeventig – na zoveel jaren
klinkt het alsof het vriendinnetjes waren.
Ze plukten bloemen, zongen een liedje.
Er was geen lijst met zesentwintig namen.
De lijst laat zich lezen als een gedicht
van zesentwintig regels – elk daarvan
bezingt een vrouw, een kind, een man.
En bij elke naam hoort een gezicht:
zesentwintig onvergetelijke namen.
Je kunt ze zien als reisgezelschap:
’s morgens vertrek over de IJsselbrug
en ’s avonds na een lange dag terug.
De buschauffeur somt vóór de instap
een rijtje op van zesentwintig namen.
Ze zijn van die reis nooit teruggekomen.
Een lijst met zesentwintig namen resteert,
een lijst die de Heufse slachtoffers eert:
hun weggeslagen levens, hun dromen.
Voel hun harten kloppen bij hun namen.
Ze blijven bij ons, ze blijven samen.
© 2021 Sander Grootendorst/ Herdenkingscomité De Hoven