In het nummer South Central Rain van R.E.M. zong Michael Stipe: “I’m sorry, I’m sorry.” En Elton John zong ooit: “Sorry seems to be the hardest word.” Nog langer geleden Brenda Lee: “I’m sorry, so sorry. Please accept my apology.”
Een medley van die drie liedjes nestelde zich gisteren in mijn hoofd, op de fiets onderweg in de avondschemering.
Het viel zo gauw niet te bedenken voor welk specifiek ongemak op een bordje langs de weg excuses werden aangeboden. Misschien voor het feit dat langzaam maar zeker de duisternis inviel?
Er is veel veranderd de afgelopen honderd miljoen jaar, maar het invallen van de duisternis is al die tijd hetzelfde gebleven.
Zou een lantarenpaal het hebben begeven?
Magnifiek was het wolkendek, dat de laatste restjes zonnestralen opving. Voor mijn gevoel moest toch een groter ongemak bedoeld zijn, een existentieel, metafysisch ongemak.
Sorry als ik het verkeerd begrepen mocht hebben.
Sander Grootendorst © 2017