De Zwitserse zanger Nemo Mettler grijpt in I Broke The Code terug op de fossiele wereld. “Like ammonites/ I just gave it some time.” Ammonieten: veelvormige zeedieren van het Mesozoïcum, zo’n tweehonderd miljoen jaar geleden. Nemo won het Eurovisie Songfestival met dit verrassende lied, dat in korte tijd meerdere muziekstijlen aan zich bindt: pop, rap en opera. Het doet enigszins denken aan Sparks (Kimono My House, LP uit 1974), qua compositie, stijl en falsetto, zelfs qua tekst. En ook enigszins aan Queens Bohemian Rhapsody, maar dan verfijnder. (Nemo verwijst er zelf naar: “This is my bohème”, zingt hij).
De jaren zeventig waren een androgyne tijd; androgyn wil zeggen: man én vrouw ineen. Nemo Mettler voelt zichzelf ‘non-binair’, man noch vrouw, en het lied gaat daar ook over. In de dierenwereld komen beide constructies voor. Het kostte Nemo wel wat geduld, miljoenen jaren als het ware, maar eindelijk heeft hij zijn spoor, zijn eigen wijze van mens-zijn, zijn ’truth’, zijn ‘paradise’, gevonden.
Zonder songfestivalspektakel staat I Broke The Code nog als een huis. Dit is een akoestische versie, voor stem en piano. Bijna Beethoveniaans.
****
PS 1 Hij/zij, n’m
Het voornaamwoord ‘hij’ [‘zijn’] voldoet hier feitelijk niet, evenmin als ‘zij’ of ‘hij/zij’; ‘hen’ of ‘het’ is taalkundig nogal geforceerd en toch ook weer verwarrend. Misschien kiezen voor een nieuw woord: nemo, eventueel af te korten tot n’m?)
PS 2 ‘Woke’
In zijn column in dagblad Trouw heeft Sylvain Ephimenco het over het ‘Eurovisiewoke-festival’, hij oordeelt in z’n algemeenheid dat het programma van bombast en sensatie aan elkaar hangt. Weet niet of hij er daadwerkelijk naar gekeken heeft; ik heb dat in elk geval wel en kan hem geen ongelijk geven. Er komt veel muzikale ellende voorbij. Maar Nemo (en ook de Portugese inzending, naar mijn idee) vormden daarop nou net de uitzondering. De niet-kijker mis toch toch nuances. Ephimenco stelt dat de vakjury Nemo wel eens zou hebben kunnen laten winnen omdat de organisatie kan gaan pronken met een non-binaire zege. Woke dus. Valt niet uit te sluiten, maar doet tegelijkertijd onrecht aan de kwaliteit van de compositie en het talent van de zanger – zo paste ook de act die hij opvoerde bij de inhoud van het lied.
PS 3
Het duo Sparks kende zelf een Beethoveniaanse periode, begin deze eeuw, met name op het album getiteld Lil’ Beethoven.
© 2024 sander grootendorst
Als blijk van waardering en ter ondersteuning van natuurvertaler.nl kun je een bedrag naar keuze overmaken:
Betaling geschiedt veilig via iDeal of PayPal
Of rechtstreeks overmaken naar NL96ASNB0707472814 ten name van Natuurvertaler.
Alle gegevens worden strikt vertrouwelijk behandeld.
Vragen, opmerkingen? Vul dan het contactformulier in.