Dichter-predikant Willem Sluiter werd in 1627 geboren in Neede. Hij schreef een gedicht over de leeuwerik. Vier eeuwen later mocht ik er ook een schrijven, bij wijze van groet aan Sluiter en aan de veldleeuwerik, die hij hier nog zal hebben horen zingen. De poëzie houdt de herinnering aan beiden levend. ‘And this gives life to thee’ – om een bijna-tijdgenoot van Sluiter te citeren.
Met dank aan Arend Heideman.
Luister Sluiter Leeuwerik
De leeuwerik zong altijd zijn lied
tussen de regels van dichters door
én er bovenuit, met een hoger decor
– het goddelijke – in het verschiet.
Ik liep door de Achterhoek, begeleid
door de zang van de veldleeuwerik;
vrolijk, onbelet en blij was ik
in die nog niet zo lang vervlogen tijd.
Er kwam een dag waarop hij zweeg,
het veld geruisloos achterliet.
Hij is héél soms dat je hem ziet
– in de lente zijn de luchten leeg.
Het onbekommerde is ver te zoeken,
er wil geen nieuwe vreugd ontspringen,
ik moet het stel stellen met herinneringen
en bladeren in oude boeken.
Waerom veel vergeefsche sorgen;
Waerom doch soo veel verdriet
Om d’onseekre dag van morgen?
Siet gy desen Leeuw’rik niet?
Kijk, en luister: dat is hem toch?
Hoor hem zingen, zie hem zweven
boven Sluiters Buyten-Leven.
De leeuwerik: hij is er nog.
© 2018 sander grootendorst
Laatste jaren niet meer gehoord op de Needse berg,is er niet meer,vroeger zeer algemeen.
Dag Hans,
helaas is de leeuwerik op veel plaatsen verdwenen. Een gedicht helpt natuurlijk niet echt om hem terug te krijgen. Maar toen ik daar stond in de uitkijktoren, een eindje de lucht in dus, net als een zingende leeuwerik, moest ik wel aan die vogel denken. Je hoorde hem vroeger inderdaad bijna overal op het platteland zingen.
Groet, Sander Grootendorst