Het hartgespan in de tuin is opnieuw gaan bloeien, dat brengt een aardhommel* ertoe de plant met een bezoek te vereren. De plant stond er jarenlang wat verpieterig bij, maar begon vorig jaar opeens aan een groeispurt. Dit jaar is het hartgespan met bijna twee meter hoger dan de Flora van Heukels (laatste editie 2005) voor mogelijk houdt.
Een gedicht uit de bundel De dood evenmin (Amsterdam, 2003) steekt eveneens de kop op.
*Wat ik altijd aardhommel noemde, zou een aardhommel kunnen zijn, maar volgens de laatste stand van wetenschappelijke zaken moet je officieel spreken van een lid van de aardhommelgroep, omdat aard-, wilgen-, en grote veldhommel met het blote oog niet van elkaar te onderscheiden zijn.
sander grootendorst © 2003, 2019